Nog steeds in een ondeugende bui, voegde ik er sarcastisch aan toe dat het toch wel heel opmerkelijk is dat mijn bedrijfsnaam niet op het bord staat. Wij zijn immers de enige partij in deze keet, die de opdrachtgever geen geld kóst maar juist geld oplevert. Er werd door de aanwezigen wat gelachen, ik ging zitten en we werkten vervolgens de bouwvergadering af volgens traditioneel recept.

Na de bouwvergadering, werd ik door opdrachtgever gemaand even mee te lopen naar een andere kamer. Met de deur eenmaal gesloten, begon hij een serieus relaas waarin hij aangaf het toch wel een moeilijke keuze te hebben gevonden, en wilde tevens zijn excuses aanbieden voor het weglaten van onze naam op het bord. Hij was oprecht heel blij met ons, én natuurlijk de subsidies, fiscale regelingen en groenfinanciering waarmee we dit project (mede) mogelijk maken. Maar om dat nou aan de grote klok te hangen en actief uit te dragen… “Subsidie ontvangen is nou niet bepaald iets om heel trots op te zijn”.

Ik moest dat even laten bezinken. Het antwoord dat ik hem vervolgens gaf, ga ik u nu ook vertellen. Subsidie is geen gratis geld. Om in aanmerking te komen voor subsidie moet je verder gaan dan de norm, echt je nek uitsteken. Door middel van subsidies, fiscale regelingen, fondsen en groenfinanciering stimuleren we gewenst gedrag, jagen we innovatie aan, financieren we fundamenteel onderzoek, helpen we mensen aan een baan (en een bestaan), nemen we financiële lasten en risico’s weg, trekken we de samenleving door crises en sporen we bedrijven en instellingen aan om duurzaam te ondernemen.

Dus, geef die subsidie-adviseur voortaan gewoon een plekje op het bouwbord. Het geeft namelijk aan dat er op deze plek iets heel bijzonders gebeurt!