Mark Lette (57) volgde een opleiding tot gymleraar, werd sportinstructeur bij de Luchtmobiele Brigade en besloot daarna voor zichzelf te beginnen. Samen met een voetbalmaatje bouwde hij eind jaren negentig in Nijverdal, aan De Regge, het outdoorpark De Wilgenweard ‘met de hele reutemeteut’ voor teambuilding. In 2004 verkocht hij zijn aandelen. “Ik had me daar marketing aangeleerd. Google begon net een beetje met zoekwoorden. Ik besloot expert in online marketing te worden.” Hij blies de Bioscoop Hengelo nieuw leven in, begeleidde de bouw van een bios in Emmen en ging een jaar later als commercieel directeur aan de slag bij een payroll bedrijf in Nijmegen. De rode draad: sales en marketing.

Faillissement

In 2007 begon hij, naast het voetbalstadion van Heracles, De Nederlandse Startersunie en organiseerde her en der in het land ruim dertig startersdagen per jaar. De belangrijkste bron: een subsidiepotje van het UWV. “Maar, zoals dat soms gaat bij de overheid, in december besloten ze dat er in januari geen nieuw potje meer kwam.” Mark zegt het met een lach, maar de ernst is duidelijk: “Van het ene op het andere moment misten wij een heel groot deel van onze omzet.” Einde oefening. De Nederlandse Startersunie ging failliet. Net als Mark Lette. “Ik stond persoonlijk garant. Dat doe je als enthousiaste ondernemer.” Drie jaar schuldsanering. In 2015 gloorde er licht aan het eind van de tunnel. Kort. “Ik was de schuldsanering aan het afronden en bij mijn vrouw werd de k-ziekte geconstateerd.” En nu?

Nul euro op de bank

Ze besloten het roer om te gooien. “Je hebt maar één leven. Daar moet je van genieten. We zijn naar Spanje vertrokken, het diepe in gesprongen. Het grote verschil met iedereen die ik nu tegenkom? Wij hadden nul euro op de bank.” Ze betrokken, in een klein dorpje nabij Málaga, een klein appartement voor driehonderd euro per maand. “En ik ben overal gaan roepen ‘ik ben goed in marketing, wie wil mij hebben’?” In de tussentijd was zijn vrouw actief met videografie. “We zijn dat eerste jaar doorgekomen met het maken van documentaires voor Nederlandse en Belgische bedrijven.” Zijn geschreeuw kreeg gehoor. “Ik heb wat gedaan voor een hotelketen, werd marketingdirecteur bij een grote vastgoedorganisatie en… er kwamen steeds meer makelaars langs.”

Costa del Sol specialist

“Januari 2019 besloten we, na een gedegen opleiding met onze advocaten en andere partijen, voor onszelf te beginnen als makelaardij.” Beroerde timing. Corona kwam langs. Weer die broekriem. Om twee jaar daarna te ontdekken dat de wereld compleet anders is. “Na corona wil iedereen een woning in Spanje. We hebben inmiddels zeven agenten/makelaars en zijn dé Costa del Sol specialist; een licentie-organisatie waar externe makelaars zich als onafhankelijke makelaars bij aan kunnen sluiten en zich onder onze merknaam kunnen profileren. Het is fijn om te kunnen sparren met zelfstandige ondernemers die niet als cowboy willen rondrijden. Mensen die graag bij een gedegen organisatie willen zitten, die alles voor je regelt: marketing, ondersteuning, documenten, contacten met advocaten en notarissen…” Uiteindelijk hoopt hij dat de organisatie groeit tot twintig á vijfentwintig licentiehouders. Zelf is hij ook actief als makelaar. “Particulieren melden zich bij mij met een zoekopdracht voor een appartement, huis of villa, en ik begeleid een vaste groep klanten; ondernemers die het fijn vinden om met mij te sparren omdat ik ook een ondernemersachtergrond heb. Zij zoeken iets in de hotelwereld, horeca, vakantieparken, campings of andere rendements-opties.” Want door alle nieuwe (belasting) regeltjes in Nederland zoeken steeds meer ondernemers naar investeringsmogelijkheden.

Cowboys

“Alleen al aan de Costa del Sol zitten meer dan drieduizend makelaars. Iedere bakker op de hoek noemt zich makelaar.” Cowboys die alleen maar uit zijn op een snelle winst en het niet zo nauw nemen met de regels. “Wij willen niet dat mensen een kat in de zak kopen!” In zijn team zitten (binnenhuis)architecten, advocaten en notarissen, ‘alles wat je nodig hebt om de stap veilig te zetten’. “Als je iets wilt kopen in de Campo - buiten de bebouwde kom - dan heb je in negentig procent van de gevallen te maken met deels illegale bouwwerken die zonder vergunning zijn neergezet. Wij willen, voordat we een gebouw in de verkoop nemen, zeker weten dat alles is gelegaliseerd, goed beschreven staat bij het kadaster, bij de gemeentes, zodat mensen weten wat ze kopen, zonder problemen achteraf.” Noodzakelijk ook, want zonder deze garantie krijg je geen hypotheek.

‘Alsof we in Duckstad leven’

Waarom kozen jullie voor Spanje? Mark lacht. “Ik wilde naar Toscane. Sandra zei “Laten we eens in Andalusië kijken, want dat ken ik”. Ik was verbaasd over de natuur. Ik ben een bergenmens. We wonen zelf midden in de natuur, met uitzicht op bergen van tweeduizend meter hoog, waar ik in tien minuten naartoe kan rijden. Toch hebben we hier zo’n 320 dagen per jaar zon. Ik ben in twintig minuten op het strand. Wil ik naar een mooie stad? In een half uurtje ben ik in Malaga. Wil ik skiën, dan ben ik met anderhalf uur op 3.200 meter hoogte in de Sierra Nevada. Het lijkt wel alsof ik in Duckstad ben. Donald ging ook de ene dag met zijn neefjes naar het strand en de andere dag skiën. Nou, hier kan dat!”

Hij is erg onder de indruk van de Spanjaarden. “Ze zijn zo ontzettend lief en ze ontvangen je met open armen, staan altijd voor je klaar. Onze Spaanse buren hebben ons geleerd ‘tranquilo’ te leven, wat we in Twente kennen als ‘heanig an’. Maar hier hebben ze dat tot kunst verheven. In het begin word je daar helemaal gek van, maar als je je er eenmaal op toe kunt leggen, ervaar je diezelfde rust en heb je hier een fantastisch leven.”

‍