Het staat hem nog helder voor de geest. Toen hij in 2009 met zijn toenmalige partner en compagnon Arijan van Bavel familiepretpark de Waarbeek in Hengelo overnam, was het op dat moment behoorlijk verwaarloosd. “Ik liep er met mijn vader rond,” blikt Joris Bengevoord terug. Die keek om zich heen en zei: ‘Wat heb je jezelf aangedaan?’” Drie jaar later zag hij wat we hadden opgebouwd. Een plek met sfeer, kleur en toekomst.”

Het typeert de geboren en getogen Winterswijker: niet eindeloos wikken en wegen, maar doen. Dingen niet kapot denken, maar gewoon aan de slag gaan en kijken waar het schip strandt. “Natuurlijk wel met altijd een stip op de horizon. Maar als ik te veel zou nadenken over de stappen die ik zet, dan zou ik ze waarschijnlijk niet zetten.”

Onvoorspelbaarheid van het leven

Geboren en getogen in Winterswijk verhuisde hij op zijn 18e naar Tilburg om Bedrijfswetenschappen te studeren. Ik kies een brede studie, dacht Bengevoord, dan komt het vast wel goed. Naast zijn opleiding produceerde hij samen met Van Bavel theatervoorstellingen en was hij politiek actief in Tilburg. “In het theater heb ik geleerd om met weinig middelen goede dingen te doen.” Na zijn studie begon Bengevoord aan zijn ondernemersavontuur en nam hij samen met Van Bavel pretpark De Waarbeek over. Lachend: “Je merkt, er is geen rode lijn te ontdekken in mijn cv. De dingen die ik tot nu heb gedaan vond ik vooral heel erg leuk.” Hij houdt wel van de onvoorspelbaarheid van het leven. “Ik had nooit gedacht dat ik ooit het familiepretpark zou runnen waar ik als kind op schoolreisje naartoe ging. En het feit dat ik in 2017 burgemeester werd van Winterswijk - het dorp waar ik geboren en getogen ben - kwam ook als een verrassing.”

Met zinnige dingen bezig zijn

Hij beleefde acht intensieve jaren in het oosten van het land. “Op mijn 32e kreeg ik de ambtsketen, een sleutel en een telefoon. Daarna ging ik gewoon aan de slag.” Was het lastig om bekend te staan als de jongste burgemeester van Nederland? Bengevoord: “Ik hoopte vooral de beste burgemeester te worden. Leeftijd is nooit een probleem geweest. Je moet ook een beetje weten hoe je jezelf presenteert. Je komt niet op je sneakers aan bij het feestje van een 100-jarige.” Hij is iemand die heel erg op zijn gevoel vaart. Toch mist Bengevoord soms de snelheid van het ondernemerschap. “In de recreatiesector kon je op maandag iets bedenken en het woensdag uitvoeren. Bij gemeenten gaat dat – terecht - wat trager. Soms verlang ik terug naar dat tempo. Maar als burgemeester en straks als dijkgraaf heb ik wel het idee dat ik met hele zinnige dingen bezig ben. Een van mijn kwaliteiten is mensen bij elkaar brengen, en dat heb ik in al mijn functies tot nu toe kunnen doen.”

Dijkgraaf in Brabant

Het afscheid van Winterswijk raakt hem wel. “Als burgemeester moet je alles geven. Het is geen rol die je er even bij doet. Ik heb hier zoveel mooie dingen mogen doen en me altijd gesteund gevoeld door een groot deel van de gemeenschap.” Waarom dan de switch naar dijkgraaf van waterschap Brabantse Delta? Bengevoord: “In Gelderland zag ik al wat een mooi werk het waterschap verricht. Ik dacht: als er ooit een functie van dijkgraaf vrijkomt, dan ga ik ervoor. En ineens kwam er inderdaad een vacature voorbij, maar dan in zuiden van het land.”

Burgemeester van het water

De overstap naar het waterschap is een nieuwe wereld, maar wel eentje die hem fascineert. “We nemen water vaak voor lief, maar het is een enorme opgave om ervoor te zorgen dat we er genoeg van hebben en dat het veilig is. Als dijkgraaf sta je daar middenin. Je stuurt het bestuur aan, verbindt gemeenten en legt uit aan inwoners waarom het waterschap ertoe doet. Dat verbinden en op een laagdrempelige manier communiceren past bij mij.”

Zijn opdracht als dijkgraaf ziet hij als drieledig: de zichtbaarheid van het waterschap vergroten, het inrichten van de openbare ruimte én de samenwerking met Vlaanderen versterken. “Veel van ons water komt daar vandaan.”

Terug naar het zuiden

Hoe hij altijd zo scherp, creatief en energiek blijft? Bengevoord: “Omdat ik naast hard werken ook goed kan ontspannen en mijn baan oprecht heel leuk en interessant vind. Ook op vakantie verdiep ik me graag in bepaalde materie. Ik lees veel, kijk video’s en haal overal inspiratie uit. Het is een soort nieuwsgierigheid die nooit weggaat.”

Tussen zijn laatste werkdag als burgemeester en zijn eerste dag als dijkgraaf zit één maand. “De eerste maand in 25 jaar dat ik helemaal ‘niks’ ben. Geen mail, geen functie en geen secretaresse, maar wél genoeg tijd voor familie en een vakantie in Portugal. Ik ben benieuwd hoe dat me gaat bevallen.” In Winterswijk doet hij na acht jaar met een tevreden gevoel de deur dicht. “Het zal ook wennen zijn. Ik heb straks niet alleen een andere functie maar vertrek ook uit mijn geboortedorp en de plek waar mijn ouders nog steeds wonen. Maar er komt iets moois voor in de plaats. Ik heb een woning gevonden in Breda, terug naar het zuiden.

Voor jonge mensen met ambities heeft hij één advies: “Volg je hart, doe wat je leuk vindt en denk niet te snel dat je iets niet kunt. Zelfvertrouwen is niet hetzelfde als arrogantie. Geloof gewoon in wat je doet, dan kom je een heel eind.”

‍