Het fundament daarvoor wordt eind jaren ‘80 gelegd als de jonge Theun naar Spanje vertrekt om vervolgens door te reizen naar Griekenland, naar Kreta. Daar komt hij zijn toekomstige vrouw Tina tegen, die daar al een paar jaar in een hotel werkt. Hij kan er, net als Tina, aan de slag als organisator. “We hebben in het entertainment gewerkt voor een Duitse organisatie. Dat was overdag sport en spel verzorgen voor de Duitse gasten, zoals aqua-jogging in het zwembad, waterpolo, darten en Jeu de Boules. Dat laatste deden we dus elke dag, tot je geen bal meer kon zien. ‘s Avonds organiseerde ik Mister en Missverkiezingen, PlayBack shows, Bingo, dat soort dingen,” lacht Theun. “Het was een hele leuke tijd, maar dit type entertainment hou je alleen vol als je het met humor bekijkt en kunt relativeren. We hebben het toch zo’n vier jaar gedaan.”

Frankfurter Tabelle
“Na verloop van tijd waren we er wel klaar mee en stapten we over naar de reisleiding, ook op Kreta en ook voor een Duitse organisatie. Het hield in datje mensen van het vliegveld haalde of bracht, dat je excursies verkocht, maar ook dat je hielp als mensen in de problemen kwamen of ziek werden en natuurlijk het oplossen van dingen als: ‘Het douchegordijn is kapot en mijn kamer kijkt niet uit op wat ik besteld heb’. Nederlanders staan erom bekend dat ze lastig kunnen zijn, maar de Duitsers wilden ook waar voor hun geld. Zij hadden de zogenaamde Frankfurter Tabelle. Daar stond precies in hoeveel procent ze terugkregen als iets niet goed was en daar maakten sommige mensen beslist een sport van. Ik weet niet of die Tabelle nog bestaat maar toen was dat zo.”

‍Erve Beverborg en het Jan WesselinkHoes
“Het leven op zich was er geweldig, maar na tien jaar hadden we het wel gehad met het massatoerisme. We gingen terug naar Twente, naar Het Meuleman, het familie landgoed van de familie Scholten /Hulshof. Daar werd op dat moment een oude schuur, Erve Beverborg, verbouwd tot trouwlocatie. Het was toen in opkomst om te trouwen op bijzondere plekken, bij voorkeur in de vrije natuur. Dat ben ik toen gaan uitbaten. Die markt breidde zich verder uit; er kwamen uitvaarten bij, diners, vergaderingen voor de zakelijke markt, teambuildings-dagen, familiedagen. Dat doe ik nog steeds, ik organiseer van alles, ga ook met groepen wandelen over het landgoed. Daarnaast beheer ik op het landgoed ook het Jan Wesselink Hoes, een echt Twents Los Hoes midden in een boomgaard, dat we gebruiken voordezelfde doeleinden. Vooral de bruidsparen komen uit het hele land. Tegenwoordig beginnen bruiloften steeds meer op festivals te lijken. Er worden halve kringloopwinkels meegesleept. Dat probeer ik wel een halt toe te roepen. We zitten midden in een natuurgebied. Dat is al zo mooi dat je al die opsmuk in feite niet nodig hebt. Met een paar veldboeketten is het al helemaal af. Ik huur beide locaties van landgoed Het Meuleman en die huurinkomsten worden aangewend voor het behoud van de natuur daar.”

“NA TIEN JAAR HADDEN WE HET WEL GEHAD MET HET MASSATOERISME”

Kleinschalig
“Alles wat ik organiseer is kleinschalig en met het grootst mogelijke respect voor de natuur. Ik vind het mooi om dat te delen in de oorspronkelijke vorm, zonder dat het een pretpark wordt. Een culturele happening zoals bijvoorbeeld Lutterzand Literair, georganiseerd door Dorine Holman; dat zijn de dingen die we graag doen. De eerste keer hebben we de biografie van Willem Wilmink gepresenteerd. Daarna kwam corona en van het ene op het ander moment kon je niks meer. Zelfs uitvaarten moest ik afzeggen. Omdat het hier kleinschalig is, kon er nog wel het een en ander plaatsvinden. Paviljoen Lutterzand heeft toen ‘Wandel’n met Etten’ opgezet. Dat betekende wandelen met kleine groepjes over Het Meuleman met een korte tussenstop in het Jan Wesselink Hoes. Later kwamen daar weer kleine uitvaarten bij. We hebben ons erdoorheen geslagen, maar ik ben blij dat we weer gewoon aan de slag kunnen. Er komt binnenkort een boekpresentatie van de bekende fotograaf Paul van Galen en ook Lutterzand Literair gaat komend jaar weer door. Dat vindt plaats in het weekend van 3 en 4 juni 2023. Het leuke aan dit werk is dat je zoveel verschillende mensen ontmoet. De ene keer is het een deftig diner en dan weer iets heel informeels. Ik werk graag samen met de plaatselijke ondernemers, dat vind ik wel belangrijk en het is logistiek ook handig.”

Hohes Haus Nienborg
De derde locatie die Theun Hulshof onder zijn hoede heeft, heet Hohes Haus Nienborg. Deze relatief onbekende parel ligt op twintig minuten rijden van Enschede. Een middeleeuwse burcht uit de 14e eeuw, die in de 17in renaissancestijl werd verbouwd, is het bezit van de adellijke familie Von Bönninghausen. De laatste vaste bewoner, Lodewijk Freiherr von Bönninghausen, heeft indertijd al zijn energie en geld erin gestoken om de vervallen burcht te restaureren. De familiestichting wilde dit imposante huis graag voor de familie en voor de toekomst behouden en ze zochten een economische basis om dat tewaarborgen. “Ik werd erop gewezen door een tante van mij,” vertelt Theun. “Ze zochten iemand om het Hohes Haus te beheren en te exploiteren op dezelfde manier als de locaties in Twente. In eerste instantie dacht ik: ‘Wat moet ik inDuitsland,’ maar toen ik hier ging kijken, was ik op slag verkocht. Het werkt omdat we elkaar begrijpen. Het Meuleman is erfgoed en wij als familie zien het als onze plicht om dat te behouden. Dat zie ik terug bij deze familie, ze hebben eenzelfde passie voor deze burcht, daarom hebben we een mooie samenwerking.”

De Dinkel
“We werken ook hier met plaatselijke leveranciers en de eigen inwoners komen graag. Dit huis leeft,” zegt Theun Hulshof, “het is geen museum. Je kunt deze locatie huren voor kleinschalige Nederlandse en Duitse bruiloften en partijen, net als Het Meuleman en het is heel geschikt voor de zakelijke markt. De unieke locatie, de prachtige ridderzaal, een café in de gewelvenkelder, een buitenterras , omgeven door een oude ringmuur in een enclave waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Zowel het Hohes Haus als Het Meuleman liggen aan de Dinkel, er ligt hemelsbreed30 kilometer tussen, dat is voor mij de rode draad.” In de zomer is elke zondagmiddag het keldercafé geopend. Je kunt er lekker zitten in de tuin op een ouderwets terrasje zonder poespas, met gele tafelkleedjes en rode parasols. Gewoon genieten van de natuur en de omgeving met een Duits biertje en Curry Wurstof een Kaffee mit Kuchen. De beroemde Landes Musik Academie is zijn buurman. Daar wil hij wat mee doen, een muziekje van eigen kweek in de tuin lijkt hem heel mooi.”