Jan Eijsink, de partner van Alda, kennen we als aanjager en organisator van tal van activiteiten en projecten op het gebied van kunst en cultuur. Hij werkte jarenlang voor Concordia Kunst & Cultuur in Enschede, was directeur van theater De Reggehof in Goor en zette de ‘Kunsten op Straat-festivals’ op poten. Dat Alda daar automatisch bij betrokken werd, ligt voor de hand. Aan de keukentafel in hun huis in Markvelde moeten heel wat plannen vorm gekregen hebben. Alda en Jan zijn een no nonsens koppel met een degelijke Twentse achtergrond. Het aanpakken hebben ze van huis uit meegekregen. Jan komt oorspronkelijk van een boerderij in Markvelde bij Diepenheim, die tegenwoordig schuin tegenover hun huidige woning ligt en Alda is een kruideniersdochter uit Hengevelde. “Toen ik zag hoe dat eraan toe ging, zei ik bij mezelf: ‘ik begin nooit een winkel’, lacht Alda, terwijl ze om zich heen kijkt in ‘Opnieuw,’ haar retrowinkel in tweedehands kwaliteitsspullen in de hoofdstraat van Delden, schuin tegenover het gezellige stadspleintje. Tja, het balletje is uiteindelijk toch die kant is opgerold.  

Straatfestivals

Nadat ze een opleiding in de PR en Marketing had afgerond aan Instituut Schoevers, was ze jarenlang actief in het bedrijfsleven. Ze heeft altijd in de commerciële hoek gezeten, werkte bij een   reclamebureau en runde dertien jaar de commerciële kant voor een machinefabriek: van het maken van flyers en teksten tot het organiseren van beurzen en bedrijfsfeesten. “Dat deed ik totdat Jan directeur werd van De Reggehof,” vertelt Alda. “Hij organiseerde al straattheaterfestivals en was directeur van KOS (Kunsten op Straat). Daar heb je het thuis over en dan wordt je er in meegetrokken. Ik heb samen met Jan twaalf jaar ‘Kunsten op Straat’ gedaan. Ik zat op kantoor of ik was festivals aan het bezoeken in binnen-en buitenland. Ik deed de programmering en de PR. De straattheaterfestivals stonden van Zwolle tot Diepenheim en van Raalte tot Steenwijk. We bestreken de hele provincie. Naast onze eigen festivals organiseerden we voor openingen, jubilea en personeelsfeesten en we regelden ook het buitenprogramma voor Lowlands. Het waren prachtige jaren met fantastische voorstellingen! Nadat Jan het overgedragen heeft, is het jammer genoeg ter ziele gegaan. Maar met zo’n bevlogen man is er altijd wat te doen en dat is nog steeds zo.”  

Vintage  

“Het was altijd druk, maar op een gegeven moment is er ook nog wat anders. Ik dacht: ‘Ik begin gewoon een winkel voor mezelf en zie wel waar het schip strandt.’ Dat het vintage moest worden, lag voor de hand. Ik kwam altijd al in tweedehands winkels, ook als ik voor festivals in het buitenland was en bij ons thuis is bijna alles tweedehands en retro. Ik geloof in tweedehands, in duurzaamheid, het hergebruik van goede materialen, in goede dingen die lang meegaan. Ik ben begonnen in Diepenheim, in een oud, vervallen pand naast de Kunstvereniging. We hebben dat pand helemaal opgeknapt en in ruil daarvoor mochten we het twee jaar lang gebruiken. Dat was voor iedereen een goede deal. We hebben modeshows georganiseerd en evenementen opgezet zoals de ‘Heerlijcke   Vintage,’ met vintage, vinyl en design. Dat werd een razend succes en het bestaat nog steeds. Ik doe dat samen met een collega, met Ina Oonk, die ook een vintagewinkel heeft. Binnenkort houden we er weer eentje in boerderij Erve Groot Hobbelink op Landgoed Twickel.”  

Opnieuw  

“In 2018 ben ik overgegaan naar Delden. Ik zag dat het in Diepenheim wat minder werd, er gingen steeds meer winkels dicht. Heel jammer, maar dat zette mij aan het denken. Op een koude januaridag was ik toevallig op de streekmarkt hier en ik zag dit hoekpand. Het maakte deel uit van een groter pand en het stond al een paar jaar leeg. In vroegere tijden was het een bakkerij met een maalderij ernaast en ook de streekwinkel heeft erin gezeten. Het hele pand werd indertijd benut voor de voedselvoorziening. Het was eigendom van een oudere mevrouw uit Delden. Zij had een bepaalde filosofie, ze wilde dat de oude sfeer behouden bleef en dat er niks aan veranderd werd. Dat was voor veel ondernemers lastig, maar het paste precies bij mijn concept. Tot mijn grote verbazing   kwamen we door de ballotage en vier maanden later zat ik erin. Het liep goed vanaf het begin. Veel klanten uit Diepenheim gingen mee, maar ze komen ook uit Delden, Enschede, Hengelo en Almelo of het zijn bezoekers van het stadje en museum No Hero. Een vriend van de familie bedacht de naam ‘Opnieuw.’ Dat dekt de lading heel mooi, alles begint opnieuw, de spullen die ik verkoop krijgen een nieuwe betekenis, een nieuwe functie. Dat is helemaal in de geest van deze tijd.”   Ondernemersvereniging  

“Door corona viel alles op z’n gat. Twee jaar lang gebeurde er weinig, maar er is hier een hele actieve ondernemersvereniging met jonge mensen, die goede ideeën hebben. Alles draait weer, in september is er een cultureel straatfestival en in oktober een Twentse Brocante Fair, dus de vaart zit er gelukkig weer in. Wat de kleding die ik verkoop betreft, werk ik met een wisselend aanbod. Ik koop niks in, alles wat ik hier heb, is in consignatie. Als je wat inbrengt, krijg je bij verkoop een bepaald percentage. Toen ik begon, heb ik dat aan al mijn contacten verteld en daardoor kon ik meteen de winkel vullen.” Naast kleding verkoopt Alda curiosa en vinyl; bakken met LP’s van de grote popgroepen uit bijvoorbeeld de jaren zeventig. Dat komt bij haar man vandaan. Jan is gek op muziek en georganiseerde jarenlang met en voor bands, zoals voor de al 50 jaar bestaande Zomerfeesten in Hengevelde. De curiosa komt alleen het pand in als Alda het de moeite waard vindt. Ze verkoopt bijzondere sieraden maar ook Indiase huisaltaartjes of een authentiek Arabia-servies.  

Kritisch  

“Een enkele keer haal ik op verzoek een huis leeg,” vertelt ze. “Dan kom ik vaak heel mooie spullen tegen, maar ik ben wel kritisch. Net als bij de kleding let ik heel goed op de kwaliteit. Uiteraard loop ik zelf ook in mijn eigen kleding. Ik koop veel in mijn eigen winkel.” Toch gaat ze de bakens weer verzetten. ‘Opnieuw’ zal op termijn een nieuwe eigenaar vinden. Er is thuis Wat de kleding die ik verkoop betreft, werk ik met een wisselend aanbod. Ik koop niks in, alles wat ik hier heb, is in consignatie. Als je wat inbrengt, krijg je bij verkoop een bepaald percentage. Toen ik begon, heb ik dat aan al mijn contacten verteld en daardoor kon ik meteen de winkel vullen.” Naast kleding   verkoopt Alda curiosa en vinyl; bakken met LP’s van de grote ook veel te doen, er zijn mensen die wat meer aandacht nodig hebben, zoals haar Oekraïense buren met hun kinderen. “Die mensen hebben het hard nodig. Ze spreken de taal niet en er is van alles te regelen. Ze willen graag terug, maar voorlopig zitten ze hier. En Jan is inmiddels met pensioen, maar hij is nog steeds actief, bijvoorbeeld voor de Toneelgroep Jan Vos, die zich bezighoudt met maatschappelijke onderwerpen in buitengebied. Ze hebben een voorstelling over Mansholt gemaakt, de minister die in de jaren zeventig over de landbouwpolitiek ging en die de schaalvergroting invoerde. Dat is weer hartstikke actueel! Die voorstelling werd gespeeld op de boerderij waar Jan geboren is. Dan gaat het toch bij hem borrelen. Of mijn winkel inmiddels een begrip is, bepalen anderen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er altijd heel veel plezier in heb gehad.”

‍